Głównym celem naszego spotkania z partnerami z Niemiec, Finlandii oraz Turcji było omówienie przeszłych i przyszłych działań w ramach projektu, zatytułowanego ‘Nowe Media w Europejskich Koncepcjach Nauczania’. W programie wizyty nie zabrakło oczywiście wielu atrakcji, dzięki którym uczestnicy z wszystkich czterech krajów mogli się lepiej poznać.

Niedziela. 11 listopada 2007.

Pobudka o godzinie 5.30; wyjazd z Pszczyny o 6.30, następnie samolot z Krakowa do Ankary z przesiadką w Monachium. Gdy przylecieliśmy na lotnisko Esenboga około godziny 15.00, czekali już na nas i grupę z Finlandii nasi tureccy partnerzy z rodzinami, oraz nauczyciele organizujący spotkanie w Turcji. Zostaliśmy serdecznie powitani transparentem "Welcome to Ankara", a nauczycielom wręczono bukiety kwiatów. Po krótkim zapoznaniu się ze swoimi rodzinami, u których mieliśmy mieszkać przez najbliższy tydzień, pojechaliśmy do centrum Ankary. Nauczyciele zostali odwiezieni do hotelu Baskent Ogretmenevi, a następnie wzięli udział w koncercie folkowego zespołu Kardes Turkuler wykonującego tradycyjne pieśni narodów Turcji. Celem koncertu było propagowanie idei pokojowych, co ma znaczenie zwłaszcza obecnie, przy napiętej sytuacji wewnętrznej w kraju. My z kolei, wraz z naszymi tureckimi kolegami, zostaliśmy zaproszeni do domu jednego z nich, gdzie poczęstowano nas tradycyjnymi tureckimi potrawami. Po smacznym poczęstunku udaliśmy się do domów naszych gospodarzy.

Poniedziałek, 12 listopada 2007

W ramach Projektu Rozwoju Szkoły uczęszcza się częściowo na zajęcia ze swoimi partnerami, tak więc towarzyszyliśmy naszym tureckim kolegom. Z kolei nauczyciele, jacy przybyli do Turcji, mieli sami możliwość poprowadzenia zajęć. Po paru godzinach obserwacji lekcji w tureckiej szkole, odbyła się uroczysta ceremonia otwarcia, w trakcie której przywitano przybyłych partnerów z Niemiec, Finlandii i Polski. Uczniowie z każdego kraju przedstawiali swoją szkołę w języku angielskim oraz ojczystym, co było przeplatane ciekawym programem instrumentalno-wokalnym. Dodatkowo koordynatorzy z każdej ze szkół z czterech krajów witali swoich partnerów. W ramach tego, nasza koordynatorka z Polski, pani Lucyna Nocoń-Kobiór, zaprezentowała multimedialną wizytówkę naszego miasta, a my wręczyliśmy upominki przekazane przez Urząd Miasta Pszczyna. Spotkało się to z bardzo żywą reakcją obecnych, tym bardziej, iż w kwietniu 2008 w naszej szkole pojawią się nie tylko uczniowie i nauczyciele z Niemiec, Turcji oraz Finlandii, ale także dyrektorzy ich szkół. Po zjedzeniu lunchu na mieście, pojechaliśmy autobusem do Muzeum Cywilizacji Anatolijskich w Ankarze, gdzie podziwialiśmy największy na świecie zbiór sztuki hetyckiej. Resztę dnia mieliśmy wolną, więc spędziliśmy go m.in. na zakupach.

Wtorek, 13. listopada 2007

Z rana przyglądaliśmy się lekcjom fizyki, matematyki i języków obcych. O 11.00 przedstawialiśmy prezentacje przeszłych działań nad projektem. Do tej pory udało się zrealizować wiele wspólnych inicjatyw, m.in. testy z angielskiego online, projekty mailowe, wirtualne poznawanie stolic europejskich, prezentowanie postaci wielkich ludzi historii, wspólne czytanie i komentowanie książek- ale nadal wiele przed nami. Jak się okazało, nasza szkoła jest bardzo nowoczesna i ma się czym poszczycić jeśli chodzi o wykorzystywanie nowych mediów na zajęciach lekcyjnych. Po prezentacjach w sali multimedialnej kontynuowaliśmy zwiedzanie Ankary, stolicy, która mimo iż nie ma charakteru typowego turystycznego miasta, może poszczycić się okazałymi muzeami. Pojechaliśmy do Mauzoleum Ataturka - duchowego ojca narodu. Mustafa Kemal Ataturk to do dziś jeden z najważniejszych bohaterów historycznych Turcji, o czym przekonywaliśmy się codziennie w szkole - w każdej klasie wisi jego portret. Po zwiedzeniu mauzoleum, mieliśmy czas wolny - tym razem pojechaliśmy na lodowisko.

Środa, 14. listopada 2007

Całodniowa wycieczka do Kapadocji (Ziemi Pięknych Koni) - jednego z najpiękniejszych miejsc na świecie. Podróż autobusem z Ankary zajęła nam ponad 3 godziny, ale czas ten nie dłużył się ze względu na "program artystyczny", który polegał na przedstawianiu m.in. znanych piosenek, powiedzeń i łamańców językowych we wszystkich czterech językach. Kapadocja charakteryzuje się przedziwnym, prawie bajkowym ukształtowaniem terenu, wysokimi skalnymi "grzybami", kościołami wykutymi w skałach, oraz podziemnymi, tajemniczymi miastami. Zwiedziliśmy najciekawsze miejsca, w tym Narodowy Park Göreme oraz warsztaty rękodzielnicze, w których szczegółowo poznaliśmy proces wyrabiania, formowania, malowania i wypalania ceramiki. Właściciel jednego z nich uczył Piotra, naszego kolegę, jak tworzyć gliniane przedmioty. Oglądanie naszego kolegi było dla nas nie lada zabawą, a ten niezapomniany widok udało się nam nawet uwiecznić na filmie. Po długim i pełnym wrażeń dniu i późnym powrocie do Ankary, miłą niespodzianką był dla nas następny dzień wolny od zajęć. Jak się okazało nie dla nauczycieli, którzy pracowali w szkole nad pomysłami co do przyszłych działań.

Czwartek, 15.listopada 2007

Plan tego dnia zależał od nas i naszych gospodarzy, więc w pełni wypoczęci mogliśmy udać się do centrum, przejść się po tureckich ulicach-bazarach, na chwilę zatrzymać przy meczetach, z których pięć razy dziennie dobiegało charakterystyczne nawoływanie do modlitwy, spróbować kuchni tureckiej, której smaki i zapachy bardzo różnią się od naszych tradycyjnych potraw. Wieczorem odbyło się niezapomniane dla nas przyjęcie pożegnalne dla uczniów i nauczycieli w Shadow Café, Bar w samym sercu Ankary. Przez parę dobrych godzin były wspólne tańce i wspaniała zabawa. Po takim tygodniu pełnym nowych wrażeń, oraz po długim wieczorze ciężko było rozstać się z uczestnikami projektu z Niemiec i Finlandii, którzy wyjeżdżali nazajutrz rano.

Piątek, 16. listopada

O 9.00 nasza grupa polska spotkała się w szkole i uczestniczyliśmy w ostatnich lekcjach w języku, do którego już przyzwyczailiśmy się. Lunch zjedliśmy tym razem nie tak orientalnie, ale smacznie, w Pizza Hut. W tym czasie nasze opiekunki zapoznawały się z funkcjonowaniem szkoły tureckiej. Jak się okazało, pomimo pozornie wielkiej odmienności kulturowej, szkoła turecka zdaje się by podobna do polskiej. Po południu zostaliśmy zaproszeni do jednej z rodzin goszczących, a potem na prawdziwą turecką kawę do domu jednej z nauczycielek liceum. Wieczorem odbyła się bardzo uroczysta kolacja pożegnalna w restauracji z rodzinami, które gościły nas tak wspaniale w Turcji.

Sobota, 17. listopada

Dzień wyjazdu :-(. Ciężko było się spakować, bo jak wracać bez pamiątek i ‘Turkish delights’ - tradycyjnych słodyczy tureckich, takich jak chałwa, fistaszki, czy galaretka z pistacjami. A że i tych otrzymaliśmy również wiele w prezencie, pakowanie stanowiło nie lada wyzwanie. O 16.00 mieliśmy lot powrotny do Monachium, a stamtąd do Krakowa. Smutno było żegnać się z Ankarą, po tak wspaniałym tygodniu, w towarzystwie ciągle uśmiechniętych i pogodnych osób, więc niejeden z nas wzruszył się do łez. Tym bardziej trudno było wrócić do codzienności w naszym rodzinnym mieście, gdy po naprawdę ciepłym tygodniu, powitała nas sroga zima. Na szczęście już w kwietniu będziemy mieli okazję do kolejnego spotkania z naszymi niemieckimi, tureckimi i fińskimi partnerami, ale tym razem w Pszczynie. Postaramy się jako gospodarze, by atmosfera radości i jedności jak najbardziej dorównywała tej, z jaką zetknęliśmy się w Turcji.

Paulina Brudny, Urszula Dwornik, Barbara Grzyb, Piotr Dyrda-
III LO przy Zespole Szkół nr 1 w Pszczynie